‘Iets voor mezelf doen, kan ik niet’, verzucht een deelneemster bij de intake als ik haar vraag hoe ze tot rust komt. Voor anderen zorgen, altijd beschikbaar zijn voor haar kinderen en zich staande houden in het onzekere bestaan als ondernemer, doet ze wel. De vraag is alleen, voor hoe lang nog?
Ik herken me in haar verhaal en in het gevoel alsof je iedere dag te hard van een berg af rent.  Er komt een moment dat je overhelt. Bij mij gebeurde dat in de auto; ik draaide de rotonde op en ineens wist ik niet meer waar ik was of waar ik naartoe ging. Game over, voor dik een jaar. 

De ontspannen en serene uitdrukking op haar gezicht na de les, geeft aan dat het acute gevaar voor nu geweken is. Maar het is niet voldoende. We plannen een nieuwe afspraak en samen bespreken we hoe ze het komende week anders gaat doen; de berg is even een helling geworden.

WIE BEN IK?

Bij mij was het niet één berg, maar waren er meerdere voor nodig om me te laten inzien dat het anders mocht. Een lange weg, met veel vallen en opstaan.  De weg is nodig, maar het hoeft niet, zoals bij mij, 14 jaar te duren. Sinds 2017 begeleid ik anderen één op één in hun persoonlijke hulpvraag vanuit mijn opgedane kennis en ervaring. Ik wéét hoe het anders kan als je leert om te mogen rusten en te vertrouwen op dat wat is of komen gaat. Leven vanuit overgave, vreugde en moeiteloosheid laat je sprankelen en bewegen naar dat wat je werkelijk wil en niet wat je hoofd je wijs maakt. 

Zou je ook willen leren hoe je zonder schuldgevoel een rustmomentje voor jezelf kunt inlassen, vanaf juni heb ik weer plek voor nieuwe aanmeldingen. Ik hoor graag van je.