‘Mam, wat kan ik eten?’, is een vraag die me met enige regelmaat gesteld wordt. Nee, mijn oudste is niet 3, maar 13 (en 3/4 inmiddels ;-)) en blijkbaar weet ze het nog steeds niet.

De reden hiervoor is dat ze op mij lijkt en niet zo van brood houdt. Deze mededeling veroorzaakt waarschijnlijk geen aardverschuivende ontzetting meer met zich mee, aangezien het tegenwoordig wat meer als maatschappelijk verantwoord wordt gezien als je geen brood meer eet. Gelukkig voor haar (en misschien wel dankzij mij) heeft zij het eerder opgemerkt dat haar lichaam niet blij wordt van deze glutensamenstelling, dan de in-de-40-jaren-oplopende leeftijd die ik had toen ik tot die ontdekking kwam.

Maar ja, wat dan? Wat als je niet een snelle boterham met kaas naar binnen kan proppen als je razendsnel veranderende puber lichaam om eten schreeuwt en je moeder niet met de bewerkte voedselindustrie mee wil gaan. Dan moet je als moeder zelf aan de bak. Letterlijk!

Dolgelukkig wordt ze van mijn eigen gemaakte bananencakejes, lijnzaadcrackers, sushirollen en kidneybonen met mango salades. En daar word ik dan weer dolgelukkig van. Het vergt alleen wat tijd en moeite en dat schiet er soms wel eens bij in. Dus toen ik vanmorgen weer hoorde: ‘Maaaam?!’ wist ik hoe laat het was… Tijd om aan de bak te gaan!

Recept voor 6 bananencakejes: 3 eieren, 3 bananen, kaneel, pecannoten, wat havermout, chiazaad en cranberry’s. In muffintray circa 16 minuten op 180 graden. Lekker met een klodder Griekse yoghurt en blauwe bessen. Of kneepje agave siroop en wat cacaonibs. Of all of the above.

p.s. krijg zojuist een appje van dochterlief: loopt wat uit op school, dus ga even langs de Mac. Zit je dan met je goede gedrag én 6 gebakken bananencakejes…