“You should never assume. You know what happens when you assume. You make an ass out of you and me because that’s how it’s spelled.”
― Ellen DeGeneres

We maken ze allemaal, aannames; overtuigd zijn dat je nieuwe collega je niet mag, omdat hij je in de gang genegeerd heeft, invullen dat de lerares je een slechte moeder vindt omdat je een half uur te laat je zoontje komt ophalen, ….
Aannames beïnvloeden je gedrag en gevoel: je draait je hoofd om als je je collega ziet aankomen, want hé, dat doet ie toch ook bij jou en je loopt urenlang met een schuldgevoel in je maag door het schoolvoorval. Dat het wellicht klopt wat je denkt en dat je daar volledig boven mag staan, is even een ander verhaal. Waar ik naartoe wil, is dat je helemaal niet wéét wat iemand denkt; je collega bleek achteraf met z’n gedachten bij zijn zieke moeder te zijn en de lerares maakte zich zorgen om jou omdat je er zo vermoeid en gestresst uitzag. Voor de grap zou je deze week eens mogen opmerken hoe vaak je iets ‘aanneemt’; hoe zeker je ook lijkt van je zaak, stel jezelf de vraag: is dit een feit en durf ik er Eur 100,- op in te zetten of is het een aanname.

Mijn aanname van de week:
Flow, onze Labradoodle van 1 jaar, zit in verband met allergieën op een veganistisch dieet. Volledig tegen haar instinct en ze eet dan ook waar mogelijk alles wat ze te pakken kan krijgen van ons bord. Zo had ze vanmiddag ineens de zelfbelegde boterhammen met salami van mijn jongste dochter te pakken. Na verwoede pogingen dit uit haar bek te krijgen, staat Milou met een trillende onderlip in de keuken. ‘Ach lieverd’ zeg ik, ‘je bent natuurlijk bang dat ze er ziek van wordt’. Even lijkt ze mijn aanname te willen bevestigen, maar dan zegt ze ‘ik had er zoveel tijd aan besteed om ze klaar te maken’.

Dusss….don’t ass-u-me 😉 Als je er niet 100 Euro zeker van bent, just ask!