‘Wat is dat?!’ vroeg mijn zus, toen ik onderstaande foto deelde in de groepapp. ‘Milou…’ was mijn antwoord. Want dat is genoeg uitleg voor wat, wie, waar, hoe en waarom.

Mijn jongste dochter Milou trekt al sinds ze geboren is met een nieuwsgierige blik, haar eigen-wijze, ludieke plan. Kledingcombinaties, waarvan je het niet zou verzinnen, laat zij werken; haar eerste stabilo-pen in groep 2, werd ontleed, want je moet toch weten hoe dat in elkaar zit; haar nieuwe mode accessoire pronkend aan haar tas, bleek later het mysterieuze missende stukje van onze handdoek te zijn; een pony creëren doet ze met haar eigen schaar 🙈 en een foto van een tegen-het-raam-geplakte-niet-nader-te-achterhalen-substantie laat ze eruit zien als een fascinerend kunstobject.

Ik moest er aan wennen in het begin, omdat ten eerste ze zo verschillend is dan onze eerste dochter. Waar Nicky als 3 jarige trouw in dr bedje bleef omdat wij dat vroegen, zagen we Milou dr ogen juist oplichten van die mogelijkheid. 2 weken lang zijn we op zoek geweest naar de juiste manier om haar iets NIET te laten doen en hadden we iedere avond een meisje op de trap zitten. Nou ja, wij zagen letterlijk 2 benen en een hoofd ondersteboven hangen op de open trap, wat best wel voor een kleine hartverzakking kan zorgen, kunnen we je beiden gelukkig navertellen.

Ten tweede omdat ze me uit mijn eigen starre, in-the-box, het-moet-zó mentaliteit haalde. En daar ben ik haar dankbaar voor! Dankbaar voor allebei mijn dochters die mijn kleine boeddha’s zijn❤️. Mijn allerliefste en allermooiste leermeestertjes, die mijn vervelendste eigenschappen me als een echo tegemoet laten komen en die me leren om met een pracht-persoonlijkheid en onbevangen blik de wereld tegemoet te treden.

Hoewel je zou denken dat ik inmiddels aan Milou dr ongewone acties gewend zou zijn, verrast ze me elke keer weer. Zo ook gisteren, toen ze met dr vinger vast kwam te zitten in de steel van de pan terwijl ze pannenkoeken aan het bakken was (I kid you not!!). Ik zag me al zitten op de eerste hulp met een dochter en een pannenkoekenpan aan haar vinger. Hoe leg je dat nou uit, hoor ik je denken…..Nou gewoon: Milou!