‘Typhoon is hersteld van zijn burn-out’ scannen mijn ogen de headline van een artikel. Nee toch, hoor ik mezelf meteen denken, niet hij. Niet de man van die heerlijke upbeat tonen en met de vrolijkste uitstraling ever, waarvan je mondhoeken, al zit je in je diepste dalen, vanzelf omhoog krullen als je hem hoort of ziet.

‘Nielson is dankbaar voor de Corona quarantaine’, lees ik niet veel later. Nog geen stress bij hem, want door zijn voorgaande succes kan hij het wel even uitzingen. (Leuke uitspraak, Nielson). Dankbaar is hij omdat hij nu de tijd heeft om liedjes te schrijven en muziek te maken; dat wat hij het allerliefste doet.

Wat bizar is het toch, dat deze mensen die hun passie gevonden hebben en de mogelijkheid hebben te doen wat ze het állerleukste vinden, toch opgeslokt worden door stress, het moeten en de haast-maatschappij. En wat erg dat een noodsignaal als een burn-out of een pandemie er aan te pas moet komen om hun hart weer te laten zingen. (Ik kan het ook, Nielson!)

Ik ben benieuwd hoe het leven na Corona eruit ziet. Kunnen we de ontstane vertraging en verbinding die voor zoveel mensen iets moois hebben laten ontstaan een blijvende betekenis geven of gaan we massaal met heel veel haast en hysterie al het gemiste inhalen. Welke wind gaat er waaien? Wordt het een orkaan die de zaadjes van de paardebloemen zo hard wegblaast dat ze stuk voor stuk in het luchtledige verdwijnen of een zachte bries die de zaadjes laat zweven, landen en ontkiemen tot nieuwe mogelijkheden.

We hoeven niets in te halen, want we hebben niets gemist. Het is alleen anders gegaan. De verjaardag waar je je normaal plichtsgetrouw heen zou slepen is creatief veranderd in een liefdevol zangkoor op afstand, het afscheid van een dierbare wordt niet minder doordat je niet massaal in een zaaltje kan zitten met koffie en cake achteraf. De standaard bezoekjes aan opa’s, oma’s, vrienden en familie worden gezellige videomomenten en we lijken elkaar ineens veel meer te vertellen te hebben. En mocht je de situatie nu helemaal niks vinden, hoeveel meer waardeer je het als het weer bij het oude is.

Ik ben persoonlijk dankbaar voor het side effect van deze crisis in een maatschappij die gewoonlijk veel te hard voor mij gaat. En ik hoop dat ik, Typhoon en velen met ons de vertragende pas kunnen volhouden op het moment dat de wind weer gaat waaien, hoe hard deze ook zal zijn. Leven vanuit ons hart, doen waar we van houden, in verbinding met anderen en genietend van de nieuwe muziek van Nielson.