Het is nu al goed
Daar ging ik. Een val die onvermijdelijk leek na een urenlange wandeltocht in de aanhoudende regen. Mijn voet gleed onder mij vandaan en ik belandde pijnlijk met mijn kont in de doorns, elleboog lelijk geschaafd. Dit had een kantelpunt kunnen zijn. Donderwolken, luiken dicht, boosheid en schaamte concurreerden met elkaar om voorop te lopen. Blind voor de wonderlijke omgeving waarin ik mij op dat moment bevond. Ik was in centraal Portugal; dag 5 van mijn prachtige wandelreis met #waysofwonder. Tot dat…