‘Mamaaa!!’ Ze kwam van boven, maar binnen 3 passen stond mijn oudste dochter, 14 inmiddels, naast me met ogen die straalden van geluk. Ik deed een voorzichtige inschatting naar de oorzaak hiervan: de schade aan haar telefoon werd uiteraard vergoed nadat ze deze herhaaldelijk had laten vallen bij een tiktok dansje, ze kon AirPods kopen voor maar 25 euro, ze had meer dan 100 likes gekregen op haar ” insta-post”. Een kleine greep uit de mogelijkheden waar een pubermeisje blij van wordt tegenwoordig.

Maar nee, er kwam sneeuw, heel veel sneeuw! Ik zag de stoere, mij-maak-je-niets-meid veranderen in mijn kleine meisje van 4 met een blik vol verwachting en blosjes op dr wangen.

Ze was niet de enige; een goede sneeuwval maakt de meeste van ons als een kind zo blij. Uitzonderingen daargelaten uiteraard, zoals de meneer die na de beloofde sneeuwval, zijn auto aan het uitbikken was om naar een noodgeval of zijn vitaal beroep te gaan. Dit is een aanname, maar niemand zou voor minder de weg op gaan, lijkt mij. Verder zag ik alleen maar een hoop plezier en vreugde, van jong tot oud. Zo simpel kan het dus zijn.

Het is een mooie herinnering dat er niet veel nodig is om dat verruimde gevoel van blijdschap te ervaren. Zo duidelijk als sneeuw, zijn de meeste geluksmomentjes echter niet. Daar is wel wat vertraging en aandacht voor nodig, anders is het zo aan je voorbij gegaan.  Een van mijn ultieme geluksmomenten is het spotten van de ijsvogel. Als ik in in gedachten loop met mijn blik op oneindig, zal ik hem niet zien. Verder word ik blij en gelukkig van family time, een strandwandeling met Flow, de stem van Ben Howard, vriendelijkheid en het zien genieten van mijn kinderen. Zo klein en simpel en tegelijkertijd zo groot en betekenisvol. En daarmee kom ik op de vraag: ‘wat is jouw klein geluk?!’