‘Look! Eagles in the garden!’ is een uitspraak die nog regelmatig vol hilariteit de revue passeert; die dateert van zo’n 40 jaar geleden toen wij Engelse kennissen op bezoek hadden en mijn moeder 2 schattige egeltjes in de tuin zag scharrelen.

“Eagles” heb ik helaas nog niet mogen ontdekken, maar daarnaast is onze tuin en uitzicht een geweldige vogelspot lokatie. Daarvoor hoef ik mij niet in camouflagekleding gehuld, met thermobeker en eenden lokfluit tussen het riet te verstoppen. Een scala van gevogelte laat me stilstaan gedurende mijn dagelijkse bezigheden: een aalscholver die na een tocht onder water met een snoek boven komt die veel te groot voor hem blijkt te zijn (foto als bewijs is op te vragen😊), twee kraaien die verwoed een buizerd uit hun wijk jagen, in één oogopslag de kuifeend, Canadese- én Nijlgans, een reiger en een fuut zien en het ultieme mindfulmoment voor mij: de ijsvogel!

De ijsvogel is voor mij de vogel-verwezenlijking van mindfulness, want met je gedachten ergens anders, een gefronste zorgelijke blik en je hebt hem gemist. Prachtig moment, die blauwe waas die je ineens voorbij ziet vliegen en als je geluk hebt, neer ziet strijken op de vlonder van de overburen.

Een vredig tafereel hier aan de Martinus Nijhoffweg. Hoewel het een aantal jaar geleden er minder vredig aan toe was gegaan in onze tuin. Onze konijn en cavia hadden al jaren, vrij hobbelend, de tijd van hun leven in onze achtertuin, totdat Milou een ochtend de gordijnen opende en er nog een restant konijn over was en geen cavia meer….

Dit heeft, zoals je kunt begrijpen een klein jeugdtrauma en groot verdriet opgeleverd, welke gelukkig beide verwerkt, maar in mijn achterhoofd blijft spoken: wellicht toch eagles in the garden?….