Grof vuil

Grof vuil

‘Volgende week dinsdag komt het grof vuil’ wordt er in de straatapp gedeeld; ik moet even 2 keer met mijn ogen knipperen door deze basale mededeling. Zelf ben ik nog aan het verwerken wat we zojuist live te horen hebben gekregen van premier Rutte; geen sociale contacten, scholen en horeca dicht en er is geen ontkomen aan: 60% van de bevolking zal besmet raken met het Coronavirus. Het lijkt een filmscenario, maar het is de realiteit waarin we op dit moment leven, zonder Ryan Gosling en Christian Bale in de hoofdrol. (Bespaar je de moeite om uit te zoeken welke film dit is. Mijn blog, mijn acteurs!😁)

Als we het over mindfulness hebben, is dit dé ultieme situatie. Alles wat normaal en vanzelfsprekend was, is binnen het tijdsbestek van een week omvergeblazen; van handen schudden tot gewoon boodschappen kunnen doen. In principe is het niet verkeerd om zo weer even gereset te worden en bewuster te zijn van je doen en laten. Aan de andere kant past het brein zich ook razendsnel aan; zo dacht ik bij het zien een groepsknuffel in Boer zoekt vrouw: ‘toen kon dat nog..’ 🙊

Zelf doorloop ik een scala van tegenstrijdige emoties in het hele gebeuren: angst, hoop, verwarring, gevoel van vertraging, verbinding omdat we als gezin letterlijk dichter bij elkaar leven, irritaties omdat we als gezin letterlijk dichter bij elkaar leven. Hoe bizar dat het van de eerste ver-van-mijn-bed berichten, ineens lepeltje-lepeltje naast ons ligt.

Maar het is een feit en we moeten ermee dealen. Ik voel nu hoe de yoga (principes) mij afgelopen jaren gesterkt hebben. Ik merk (vooralsnog) zonder oordeel de wisselende emoties op en hoe onzeker het hele gebeuren ook is, ik ervaar het gevoel van gelatenheid. Gelatenheid in de zin van, zijn met wat is. Het niet-willen heeft geen zin, het weg-wensen helpt mij niet verder. Daarmee hoef ik een deel van de strijd niet aan te gaan en kan ik mij richten op aanpassen.

Want daar ben ik nog mee bezig, met aanpassen. Met de omschakeling van surreëel naar realiteit, waarin we 1 1/2 meter afstand van elkaar moeten houden, de kinderen thuis onderwijs krijgen en hoewel het niet zo voelt, beseffen dat mijn (schoon/stief) ouders toch echt onder de ‘ouderen’ vallen..

Dat heeft even tijd nodig, maar het mag niet te lang duren, want het leven gaat door en dinsdag komt het grof vuil..

Eén gedachte over “ Grof vuil

Reacties zijn gesloten.

Reacties zijn gesloten.